რა გვასწავლა ჩერნობილის პრობლემებმა (პეტროს ამირხანიან)

როგორც ჩვენ უკვე ვიცით ჩერნობილში მოხდა ერთი აფეთქება რომლის შედეგათ გავრცელდა დიდი რაოდენობის რადიაცია, რომელიც მრავალი სიკვდილის მიზეზი გახდა.

 რა არის ყველაფრის მიზეზი? რატომ ასე უყურადღებო იყვნენ იქითა მომუშავეები უკრაინისადა სავჭოთა კავშირის მთავრობა, როცა ადამიანთა ციცოცხლე სიფრთხეშია. როგორ განაცხადა სავჭოთა კავშირის და უკრანიის რესპუბლიკის მთავრობამ ეს ყველაფერი ანატოლი დიატლოვის ბრალია და სახელმწიფოს მთავრობას არააქვს ბრალი, ეს იყო ცრუ ინფორმაცია მათ სასარგებლო. ამ ყველაფრის დამთავრების შემდეგ დააზუსტდა რომ ეს ყველაფერი ძირითადათ სახელმწიფოს ბრალი იყო რომლებიც ატომის ირგლივ არსებული და დამცავი ფუნქციის მქონე ნივთიერება გრანიტისგან დაამზადეს, რომელსაც ჰქონდა ადვილად დაწვის უნარი და უფრო იაფი ღირდა. მინდა აღვნიშნო რომ ანტონი დიატლოვსაც ჰქონდა თავისი ბრალი მაგრამ მან გაითვალისწინა რომ დამცავი ბლოკი არ აფეთქება, რომელიც წესით არ უნდა ჰქონოდეს აფეთქების უნარი.  აქ შემიძლია ვთქვა რომ არის ორი დამნაშავი.

  მაგრამ იქ იყო ერთი ადამიანი ვისიც წყალობით შეინარჩუნდა ჩვენი მომავალი და ბუნება, ეს ადამიანს ჰქვია ვალერი ლეგასოვი.
როცა ეს ყველაფერი მოხდა ქალაქში ცხოვრობდა ხალხი რომლებმაც არ იცოდნენ გაგრცელებულ რადიაციის შესახებ, მოსწავლეები დადიოდნენ სკოლაში, უფროსები სამსახურებში, ქალაქში იყო ჩვეულებრივი ცხოვრება, მთავრობამ ეს ინფორმაციამ საიდუმლოდ დატოვა იმისათვის რომ მოსახლეობაში პანიკა არ დაიწყოს, და ამ შემთხევაში ყველა ქვეყანაში გავრცელდებოდა ეს ანბავი. მეორე მიზეზი რომლის გამო არ გამოაქყვექნეს ეს ინფორმაცია ის იყო რომ თითონაც არ იცოდნენ რა ზარალი მოიტანა ეს აფეთქება. ყველაფერი ცუდისკენ მიდიოდა მანამ სანამ აღმოჩნდა კაცი, რომელმაც გაიგო ამ რადიაციის სერიოზულობა და ამაზე აზრი გამოთქვა, და მერე მისი ხელმძღვანელობით მოხდა ამ ხანძრის გათიშვა. მერე ლეგასოვს დააძალეს რომ თითონ გამოაქვექნოს ინფორმაცია ისეთი სახის სადაც რესპუბლიკის მთავრობას არ ექნებოდა არანაირი ბრალი. ამის გაგების შემდეგ ლეგასოვს ჰქონდა ორი არჩევანი, ან უნდა გააკეთოს მთავრობის მოთხოვნა რაც იმაც ნიშნავდა  რომ საბჭოთა კავშირსში სხვა ატომური სადგურებიც იყო და მთავრობას არ უნდოდა რომ სხვებმაც გაიგონ რომ გრანიტით დამზადებული დამცავის არასაიმედობის ბრალია და ამიტომ გამოაქვეყნეს ვითომ ეს მარტო დიატლოვის ბრალია. ან ქონდა სხვა გზა მას ქონდა შესაძლებლობა გამოაქვეყნოს სწორი ინფორმაცია და ამის შემდეგ დადგეს სასამართლოს წინ და საფრთხეს წარმოიდგენდა თავისი ოჯახისთვის და ეს ქვეყნის მოღალათეობა იქნებოდა. მან მესამე ვრიანტი აირჩია, დიკტაფონით ჩაწერა მათი ლაპარაკი რომლის შემდეგ თავისმოიკლა.

  მართალია ამ ყველაფერში ბევრი ცუდი რამე არსებობს მაგრამ ერთი კარგი რამე შემიძლია აღნიშნო, ეს ადამიანობისთვის იყო დიდი გაკვეთილი იმისა რომ ადამიანი ბუნებასთან არ უნდა იბრცვეს.

„ჩვენ ბრძოლაში ვართ ჩართულნი ბუნებასთან. თუ ჩვენ მოვიგებთ, ჩვენ დავმარცხდებით.“

-Hubert Reeves




Mail: petros.amirkhanyan.1@iliauni.edu.ge
ტელ: (+995) 592-17-94-49
ფოტოების გამოყენებული ლიტერატურა